Dag twee in Kaukme.
Blijf op de hoogte en volg Chantal
08 November 2014 | Myanmar, Hsipaw
Dag twee in Kaukme.
Vandaag heerlijk een beetje uitgeslapen. Om acht uur zitten we aan het ontbijt, want om 9 uur komt Hanney de dochter van de gids die mee is met de tweedaagse trekking, ons ophalen voor een drie uur durende wandeling in de omgeving van Kaukme.
We lopen eerst naar haar huis waar we verwend worden met thee en eigengemaakte cake, heerlijk!! Daarna gaan we samen met een vriend van haar, die ook gids is, en een “Allo Allo”-Duitser op pad.
Ik moet zeggen, het is nog een beste klim, maar ik red het, ik heb weer genoeg energie opgedaan de afgelopen twee dagen. Onderweg door de landerijen staat er een vrouwtje bij een boerderij en die ziet mijn lichte huid. Ze raakt mijn arm aan, wrijft er even over en zegt van alles in het Birmees. De gids vertelt dat ze vindt dat ik zo wit ben Als ik haar later die dag was tegengekomen, had ze dat vast niet meer gezegd, want de zon schijnt behoorlijk en ik ben natuurlijk weer eens zo slim geweest om me niet in te smeren ’s ochtends, en zoals het vrouwen eigen is, zit mijn zonnebrand natuurlijk in een andere tas.
Tegen lunchtijd, na drie uur lang heerlijk gelopen te hebben, komen we terug bij het huis van Hanney. We zijn toch wel een beetje moe en hebben het vooral erg warm. We krijgen heerlijk koude watermeloen voorgeschoteld. Daarna noodle soup, kroepoek en gebakken tofu, heerlijk.
Voor de middag hebben we in de planning staan om langs een klooster te gaan waar weeskinderen worden opgevangen. De tuktuk zal ons er heen rijden en ons later weer bij ons guesthouse afzetten. Bij het weeshuis, het zijn alleen meisjes, dus nonnetjes, krijgen verschillende leeftijdscategorieën kinderen les op verschillende plaatsen in een paar gebouwen. Deze gebouwen zien er prachtig uit en blijken door Japanners te zijn gedoneerd. We krijgen van een hoofdnon een banaan en gaan bij de allerkleinsten kijken. We besluiten allemaal wat geld te doneren, alle kleine beetjes helpen, toch?
We vragen aan de tuktuk rijder c.q. gids (want ook dat doet ie erg goed) of er nog meer plekken zijn waar hij ons naar toe kan brengen en die de moeite waard zijn. Hij rijdt ons naar de andere kant van het dorp, waar ze van bamboe papier maken. En dus nog echt op de ouderwetse manier, zoals in Nederland 200 jaar geleden gebeurde. Erg interessant om te zien.
Tegen de tijd dat we weer bij guesthouse aan komen, komt de trekking groep ook net aangereden. Ze hebben het erg leuk, maar ook erg zwaar gehad.
Aan het einde van de middag gaan we nog ff het dorp in om wat eten en drinken voor de volgende dag in te slaan als we met de trein over de een na hoogste viaduct ter wereld gaan rijden, een rit die in totaal vijf uur zal duren.
Vandaag heerlijk een beetje uitgeslapen. Om acht uur zitten we aan het ontbijt, want om 9 uur komt Hanney de dochter van de gids die mee is met de tweedaagse trekking, ons ophalen voor een drie uur durende wandeling in de omgeving van Kaukme.
We lopen eerst naar haar huis waar we verwend worden met thee en eigengemaakte cake, heerlijk!! Daarna gaan we samen met een vriend van haar, die ook gids is, en een “Allo Allo”-Duitser op pad.
Ik moet zeggen, het is nog een beste klim, maar ik red het, ik heb weer genoeg energie opgedaan de afgelopen twee dagen. Onderweg door de landerijen staat er een vrouwtje bij een boerderij en die ziet mijn lichte huid. Ze raakt mijn arm aan, wrijft er even over en zegt van alles in het Birmees. De gids vertelt dat ze vindt dat ik zo wit ben Als ik haar later die dag was tegengekomen, had ze dat vast niet meer gezegd, want de zon schijnt behoorlijk en ik ben natuurlijk weer eens zo slim geweest om me niet in te smeren ’s ochtends, en zoals het vrouwen eigen is, zit mijn zonnebrand natuurlijk in een andere tas.
Tegen lunchtijd, na drie uur lang heerlijk gelopen te hebben, komen we terug bij het huis van Hanney. We zijn toch wel een beetje moe en hebben het vooral erg warm. We krijgen heerlijk koude watermeloen voorgeschoteld. Daarna noodle soup, kroepoek en gebakken tofu, heerlijk.
Voor de middag hebben we in de planning staan om langs een klooster te gaan waar weeskinderen worden opgevangen. De tuktuk zal ons er heen rijden en ons later weer bij ons guesthouse afzetten. Bij het weeshuis, het zijn alleen meisjes, dus nonnetjes, krijgen verschillende leeftijdscategorieën kinderen les op verschillende plaatsen in een paar gebouwen. Deze gebouwen zien er prachtig uit en blijken door Japanners te zijn gedoneerd. We krijgen van een hoofdnon een banaan en gaan bij de allerkleinsten kijken. We besluiten allemaal wat geld te doneren, alle kleine beetjes helpen, toch?
We vragen aan de tuktuk rijder c.q. gids (want ook dat doet ie erg goed) of er nog meer plekken zijn waar hij ons naar toe kan brengen en die de moeite waard zijn. Hij rijdt ons naar de andere kant van het dorp, waar ze van bamboe papier maken. En dus nog echt op de ouderwetse manier, zoals in Nederland 200 jaar geleden gebeurde. Erg interessant om te zien.
Tegen de tijd dat we weer bij guesthouse aan komen, komt de trekking groep ook net aangereden. Ze hebben het erg leuk, maar ook erg zwaar gehad.
Aan het einde van de middag gaan we nog ff het dorp in om wat eten en drinken voor de volgende dag in te slaan als we met de trein over de een na hoogste viaduct ter wereld gaan rijden, een rit die in totaal vijf uur zal duren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
