Olifanten – en herbebossingsproject in Magwe
Blijf op de hoogte en volg Chantal
18 November 2014 | Myanmar, Kalawe
Olifanten – en herbebossingsproject in Magwe
Vanaf onze overnachtingsstop Meiktila rijden we vandaag richting Kalaw, een hill dorpje op 1300 meter hoogte. Vroeger al erg geliefd bij de Engelsen.
Maar eerst stoppen we bij Green Valley Hill, in het dorpje Magwe. Hier bezoeken we een olifant-vriendelijk olifanten- en herbebossingsproject, opgezet door jongeren uit het dorp. Olifanten worden in Myanmar veel als lastdieren gebruikt en families hebben een olifant vaak jarenlang. Ze gaan een onderdeel van de familie uitmaken en als de olifant dan te oud is om nog lastwerk te doen, kunnen ze naar een initiatief als deze. Dit project is in 2010 opgezet en naast de opvang van gepensioneerde olifanten worden dus ook stukken bos herplant en tegelijkertijd worden de lokale bergstammen die hier wonen duidelijk gemaakt om voorzichtig met de natuur om te gaan.
Olifanten eten zo’n 200 kg voedsel per dag. Bij onze eerste stop in het olifanten basecamp mogen we dan ook meteen aan het werk….olifanten voeren. De olifantenverzorgers, mahouts, zitten bovenop de rug van de olifanten en wij mogen ze pompoen voeren. Wat een geweldige ervaring, vooral het jonge olifantje is een schatje…en een schrokop ;-)
Vervolgens lopen we 10 minuutjes door de jungle, langs de rivier, richting de olifantenwasplaats. Er lopen twee mahouts met olifanten met ons mee: We mogen de olifanten wassen!! Schoenen en sokken uit, broek nog iets verder omhoog (niet dat dat veel zin had) en we gaan met een stuk of tien de rivier in om de olifanten een goede was beurt te geven. Ze liggen heerlijk rustig in het water en wij mogen ze heerlijk nat plenzen Het leuke van deze olifantenwasbeurt in vergelijking wat ik over andere olifantenwasbeurten heb gehoord, is dat je hier na die tijd niet zeiknat wordt gegooid door de olifanten . Aan de andere kant….echt droog komen we de rivier ook niet meer uit.
Nadat schoenen en sokken weer aan zijn, kunnen we onze weg vervolgen. We gaan een wandeling van ongeveer drie kwartier door de jungle maken, naar onze lunch picknickplek. Als we een minuut of tien onderweg zijn, een paadje zijn ingeslagen en een stuk geklommen zijn, kunnen we niet verder…het pad is er weggeslagen. Dus weer terug richting de rivier. En hier begint het avontuur, want we moeten de stromende rivier oversteken. Het is niet heel diep, maar diep genoeg dat we niet met schoenen en al erdoor kunnen lopen. De schoenen en sokken gaan dus weer uit en we lopen voorzichtig over de kiezels en keien naar de overkant, voeten schoonspoelen en de sokken en schoenen weer aan. Omdat we nu aan de andere kant van de rivier zitten, weten we dat we in ieder geval nog een keer naar de andere kant moeten, dat wordt dus nog drie keer. Bij één oversteek is het wat dieper, en de gids, begeleider en reisleider leggen grote keien in het water waar we overheen kunnen lopen. De rivier is niet het enige obstakel. Op een gegeven moment komen we op een plek waar iets hoger op de heuvel een graafmachine bezig is, en dus al een heel lange en diepe geul heeft gegraven (achteraf blijkt dit ook de boosdoener van het weggeslagen pad te zijn). De begeleider vindt een brede tak en zo lopen we de geul over. Een laatste kleine hindernis is een gammel bruggetje, waarvan de leuning loszit.
In de jungle wacht ons nog een kleine verrassing, we mogen op een open vlakte, in het kader van het herbebossingsproject, allemaal een boompje planten.
Daarna zijn we al snel bij onze lunchplek aanbeland, nog even een keer de rivier over en daar ligt onze eenvoudige lunch, nasi in een bananenblad, op ons te wachten.
De terugweg zijn er twee mogelijkheden. ’s Ochtends werd al gezegd, er is een moeilijke route terug, drie kwartier klimmen, de eenvoudige route was onze gezamenlijke ochtendroute. De eenvoudige route hebben we maar omgedoopt in “avontuurlijke route”. De ene helft van de groep gaat klimmen, de andere helft neemt de avontuurlijke route terug. Dit keer gaan we niet iedere keer stoeien met schoenen en sokken uit en aan, maar lopen we de stukken tussen de rivier ook maar op blote voeten, blij dat ik dus wat eelt op mijn voeten heb gekweekt ;-)
Uiteindelijk bereiken we zonder kleerscheuren het basiskamp weer en kunnen we onze weg richting Kalaw vervolgen.
’s Avonds klimmen we nog een heuveltje op om te genieten van de zonsondergang.
Vanaf onze overnachtingsstop Meiktila rijden we vandaag richting Kalaw, een hill dorpje op 1300 meter hoogte. Vroeger al erg geliefd bij de Engelsen.
Maar eerst stoppen we bij Green Valley Hill, in het dorpje Magwe. Hier bezoeken we een olifant-vriendelijk olifanten- en herbebossingsproject, opgezet door jongeren uit het dorp. Olifanten worden in Myanmar veel als lastdieren gebruikt en families hebben een olifant vaak jarenlang. Ze gaan een onderdeel van de familie uitmaken en als de olifant dan te oud is om nog lastwerk te doen, kunnen ze naar een initiatief als deze. Dit project is in 2010 opgezet en naast de opvang van gepensioneerde olifanten worden dus ook stukken bos herplant en tegelijkertijd worden de lokale bergstammen die hier wonen duidelijk gemaakt om voorzichtig met de natuur om te gaan.
Olifanten eten zo’n 200 kg voedsel per dag. Bij onze eerste stop in het olifanten basecamp mogen we dan ook meteen aan het werk….olifanten voeren. De olifantenverzorgers, mahouts, zitten bovenop de rug van de olifanten en wij mogen ze pompoen voeren. Wat een geweldige ervaring, vooral het jonge olifantje is een schatje…en een schrokop ;-)
Vervolgens lopen we 10 minuutjes door de jungle, langs de rivier, richting de olifantenwasplaats. Er lopen twee mahouts met olifanten met ons mee: We mogen de olifanten wassen!! Schoenen en sokken uit, broek nog iets verder omhoog (niet dat dat veel zin had) en we gaan met een stuk of tien de rivier in om de olifanten een goede was beurt te geven. Ze liggen heerlijk rustig in het water en wij mogen ze heerlijk nat plenzen Het leuke van deze olifantenwasbeurt in vergelijking wat ik over andere olifantenwasbeurten heb gehoord, is dat je hier na die tijd niet zeiknat wordt gegooid door de olifanten . Aan de andere kant….echt droog komen we de rivier ook niet meer uit.
Nadat schoenen en sokken weer aan zijn, kunnen we onze weg vervolgen. We gaan een wandeling van ongeveer drie kwartier door de jungle maken, naar onze lunch picknickplek. Als we een minuut of tien onderweg zijn, een paadje zijn ingeslagen en een stuk geklommen zijn, kunnen we niet verder…het pad is er weggeslagen. Dus weer terug richting de rivier. En hier begint het avontuur, want we moeten de stromende rivier oversteken. Het is niet heel diep, maar diep genoeg dat we niet met schoenen en al erdoor kunnen lopen. De schoenen en sokken gaan dus weer uit en we lopen voorzichtig over de kiezels en keien naar de overkant, voeten schoonspoelen en de sokken en schoenen weer aan. Omdat we nu aan de andere kant van de rivier zitten, weten we dat we in ieder geval nog een keer naar de andere kant moeten, dat wordt dus nog drie keer. Bij één oversteek is het wat dieper, en de gids, begeleider en reisleider leggen grote keien in het water waar we overheen kunnen lopen. De rivier is niet het enige obstakel. Op een gegeven moment komen we op een plek waar iets hoger op de heuvel een graafmachine bezig is, en dus al een heel lange en diepe geul heeft gegraven (achteraf blijkt dit ook de boosdoener van het weggeslagen pad te zijn). De begeleider vindt een brede tak en zo lopen we de geul over. Een laatste kleine hindernis is een gammel bruggetje, waarvan de leuning loszit.
In de jungle wacht ons nog een kleine verrassing, we mogen op een open vlakte, in het kader van het herbebossingsproject, allemaal een boompje planten.
Daarna zijn we al snel bij onze lunchplek aanbeland, nog even een keer de rivier over en daar ligt onze eenvoudige lunch, nasi in een bananenblad, op ons te wachten.
De terugweg zijn er twee mogelijkheden. ’s Ochtends werd al gezegd, er is een moeilijke route terug, drie kwartier klimmen, de eenvoudige route was onze gezamenlijke ochtendroute. De eenvoudige route hebben we maar omgedoopt in “avontuurlijke route”. De ene helft van de groep gaat klimmen, de andere helft neemt de avontuurlijke route terug. Dit keer gaan we niet iedere keer stoeien met schoenen en sokken uit en aan, maar lopen we de stukken tussen de rivier ook maar op blote voeten, blij dat ik dus wat eelt op mijn voeten heb gekweekt ;-)
Uiteindelijk bereiken we zonder kleerscheuren het basiskamp weer en kunnen we onze weg richting Kalaw vervolgen.
’s Avonds klimmen we nog een heuveltje op om te genieten van de zonsondergang.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
