Terug naar Yangon via Bago

Terug naar Yangon via Bago
Om acht uur vertrekken we richting Bago. Hier gaan we enkele bezienswaardigheden zien, helaas hebben we geen tijd om alles te zien om vervolgens terug te keren naar Yangon.
We ontbijten nog wat in het hotel. Omdat ik wat stevigs in mijn maag wil i.p.v. alleen geroosterd boterhammetje neem ik een fried egg…of dat nou zo’n goed idee is geweest?
Onderweg naar Bago komen we in een dorpje een lange optocht tegen van vnl. schoolkinderen. Het blijkt dat we terecht zijn gekomen in de jaarlijkse donatie van het dorp aan the monastry, oftewel het klooster.
In Bago bezoeken we eerst de pagode. Omdat het maar warm blijft in het zuiden van Myanmar koop ik een houten waaier met sandelhoutgeur voor 3000 kyat (3 dollar), heerlijk wat verkoeling. Nadat we de pagode hebben bezocht gaan we richting het klooster. De monniken eten één keer per dag en dat is dus eenbezienswaardigheid rond kwart voor 11, 11 uur ’s ochtends. Door de verkeerschaos die er in Bago heest, de files in Nederland zijn er niets bij ;-), komen we te laat bij het klooster aan. We kunnen nog net enkele monniken op de foto zetten die terug keren richting hun vertrekken. In de eetzaal zit nog een groepje van drie. Als ik de eetzaal in loop en de geur van het eten ruik, gaat het al bijna mis. Ik word helemaal misselijk van de geur en ren dan ook snel naar buiten toe. Het is lunchtijd en we rijden naar een restaurant. Mijn eetlust is nu al helemaal weg, maar ja ik moet natuurlijk wel wat eten. Ik bestel een papayasalade, maar voordat we die krijgen zijn we al drie kwartier verder. Voor die tijd ren ik voor de eerste keer naar de wc. De papaya salade is een Thaise salade en dus erg scherp. Ik waag me er niet aan en vraag wat fruit. Ik werk wat hapjes meloen en banaan naar binnen, maar ook dat gooi ik er al weer uit voordat we goed en wel het restaurant uit zijn. Onze volgende stop is de liggende Boeddha. Ik begin me steeds beroerder te voelen en nadat ik enkele foto’s met mijn telefoon heb gemaakt, mijn batterij van de camera is leeg, begeef ik me weer naar de bus om in de koelte van de airco te gaan zitten. Tegen kwart voor drie rijden we naar het station, want enkele van de groep besluiten gebruik te maken van de optie om verder te gaan met de trein naar Yangon. Wij zullen nog een laatste tussenstop bij het paleis maken. Er is nog steeds chaos in de stad en de bus doet niet veel meer dan remmen, optrekken en stilstaan…ik begin me steeds beroerder te voelen, maar ja op een megadrukke hoofdstraat over gaan geven zie ik ook niet zitten. We zijn de hoek nog niet om richting een stillere straat of ik schreeuw tegen de chauffeur dat ie moet stoppen, zijn reactievermogen is helaas wat trager dan dat bij mij aan alle kanten alles uit mijn lichaam komt. Als hij de deur geopend heeft, ga ik ‘vrolijk’ nog even door….pffff wat voel ik me beroerd.
Bij het paleis, haal ik schone kleding uit mijn grote tas en kleed me in de bosjes om. Maar het einde is nog niet in zicht en de bus rijdt me richting het toilet. Als ik daar nog twee keer naar toe ben gerend, en ik weer naar buiten loop, zie ik sterretjes en ga maar snel op de grond zitten, voordat ik neerval.
Hier kun je ook weer zien hoe aardig en behulpzaam de Birmezen zijn. Ik krijg een stoel van ze en soort van een limoen om de geur op te snuiven. Gelukkig hebben we ook verpleegsters in de bus en zij legt me op de grond en zorgt dat mijn benen hoger liggen dan mijn hoofd voor een goede bloedsomloop. Naar een minuut of tien gaat het weer een beetje en wordt voor mijn een plekje gecreëerd op de achterbank. Het is nog twee en een half uur naar Yangon, geen idee hoe ik die door moet komen. Die twee en een half uur wordt nog meer ook, omdat ik niet de enige blijk te zijn die het te pakken heeft en onderweg moeten we nog een keer of drie stoppen.
Als we tegen half acht bij het hotel aankomen en ik naar de lobby loop, voel ik het al weer opkomen en het water wat ik had gedronken ligt er ook al weer uit. Ik krijg een sleutel in mijn handen gedrukt, mijn tassen worden door anderen voor me naar boven gebracht en ik lig knock-out. Omdat nu echt alles uit mijn lichaam is, ook het water, doe ik er verstandig aan ORS te nemen. Ik heb een bad(je) en besluit met een glas ORS in bad te liggen. Een half uur later als het water koud is en het glas leeg, stap ik uit bad, en ligt de inhoud van het glas al weer in de spoelbak. Kansloos dus. Het beste wat in dit soort situaties helpt….diarreeremmers, pijnstillers en een blikje lauwe cola. Eerst maar wat proberen te slapen want morgen is het vroeg dag voor een erg lange reisdag. Het liefst blijf ik 1 of 2 dagen langer in het hotel achter.