Boottocht over het Inlemeer
Blijf op de hoogte en volg Chantal
21 November 2014 | Myanmar, Inle
Boottocht over het Inlemeer
Vandaag hebben we denk ik wel de mooiste dag van de vakantie beleefd. Om half negen worden we door onze gids NoNo opgehaald en lopen we richting de rivier. Daar liggen vijf longboots op ons te wachten waarmee we de hele dag het Inlemeer op gaan. Twee van ons + de reisleider, gaan alleen ’s ochtends mee en fietsen na de lunch terug naar het hotel. Die fietsen worden ook aan boord van de longboot gezet.
We varen eerst in ongeveer twintig minuten de rivier af, de wind in de haren, de zon al redelijk hoog aan de hemel: dit is genieten. Als we bij het meer aankomen zien we direct de beenroeiers. Hier staat het Inlemeer om bekend. We schieten in korte tijd veel foto’s. Het enige wat ik er eigenlijk jammer aan vind, is dat deze beenroeiers echt puur voor de toeristen daar ronddobberen en ‘hun kunstje’ doen. Later op het Inlemeer zien we de beenroeiers meer in hun natuurlijke habitat aan het werk met het vangen van vis.
Op het meer zijn verschillende dorpen, huizen gebouwd op palen. De armere mensen hebben huizen van bamboe (gaan zo’n 20 jaar mee) en de rijkere hebben teakhouten huizen (gaan zo’n 100 jaar mee). De dorpen zijn ingedeeld op het beroep dat de bevolking uitoefent. De kinderen volgen op het water “primary school” en “secundary school”, voor “higher school” moeten ze naar het vasteland. Een beetje te vergelijken dus met ‘onze eilanden’.
We varen door een gebied dat bekend staat als de ‘floating gardens’. Je zou het kunnen zien als tuinbouw op het water. Ze hebben in het water zand en ander materiaal opgehoopt en daarop verbouwen ze bijvoorbeeld tomatenplanten. Het zijn langer rijen met gewassen en daartussen weer water.
Er is een tijd geweest dat er op het Inlemeer, net als in Thailand bijvoorbeeld, ook ‘floating markets’, was, maar dit is naar het vasteland verhuisd.
We maken een eerst tussenstop bij de longneck women. We zagen ze helaas niet in Bagan, hier op het Inlemeer zijn ze wel. Twee wat oudere dames met ringen om hun nek, polsen en benen, en drie jongere meisjes. De oudere vrouwen poseren echt voor de toeristen, terwijl de meisjes bezig zijn met het weven van sjaals, tassen, etc. Natuurlijk is er ook een souvenirswinkeltje bij.
Na een klein half uurtje vervolgen we onze ‘vaar’weg en onze volgende stop is de pagode. Zelfs op het meer zijn pagodes te vinden. Ondertussen zijn we wel een beetje pagode-moe, toch nemen we even een kijkje, want deze boeddha’s zijn dan weer speciaal omdat er zo veel plaatjes goud op zijn geplakt, ze redelijk misvormd zijn geworden.
Ook hier is een souvenirsmarkt en ik scoor nog een leuk setje armband, oorbellen en ketting.
Het is inmiddels lunchtijd. En wat kan je het beste eten als je op een meer zit dan vis. Dus ik bestel de specialiteit van het huis, ‘lakefish’ in tomatensaus. Gelukkig zit er veel tomatensaus overheen, want ze hebben de staart en de kop er nog aan laten zitten, brrrrrr…..gelukkig hebben ze het allemaal a wel gesneden, dus in een mum van tijd heb ik kop en staart op een bord liggen en ver weg van me, en de rest op een ander bord.
Ik moet toegeven, ik vind vis wel lekker, maar thuis eet ik het weinig, maar deze vis…..jammie, dit is de lekkerste die ik ooit gegeten heb. Om je vingers bij af te likken.
Na de lunch nemen we afscheid van de drie fietsers en gaan we naar onze volgende stop toe, een weverij. Hier halen ze de draden uit de stelen van de lotusbloemen en die gebruiken ze weer om te weven. Iedere vrouw die de draden eruit haalt, haalt in een dag tijd zo’n 10 meter draad eruit wat gebruikt kan worden voor het weven.
We varen weer een stuk over het meer, door dorpjes heen en leggen aan bij een sigarenmakerij. We hebben dit eerder met onze fietstocht al wat kleinschaliger gezien, hier zitten een stuk of tien vrouwen sigaren te rollen en een viertal vrouwen is de bladen aan het sorteren.
Ze verkopen hier dus ook sigaren of sigaretten (zijn wat dunner) met bananen,- anijs, of mintsmaak.
Onze laatste stop is om thee te drinken. De liefhebber kan voor twee dollar nog een kanoritje doen. Dachten we in eerste instantie dat je zelf mocht kanoën, je wordt dus weer geroeid en zit zelf in het midden van de kano. Volgens mij erg leuk, maar met mijn wankele-boten-fobie toch niet helemaal mijn ding, dus ik houd het maar bij thee.
In drie kwartier varen we weer richting de kade en lopen we naar het hotel.
’s Avonds is onze laatste avond als voltallige groep, aangezien we morgenavond over twee hotels op het meer worden verdeeld en de dag daarop we met zijn 17-en naar Yangon vliegen en er drie richting strandverlenging vliegen.
We gaan iets luxer dan normaal uit eten, en om in de stijl van het meer te blijven, bestel ik butter fish curry met een glas witte wijn. Wederom verrukkelijk en een mooie afsluiting van een fantastische dag.
Vandaag hebben we denk ik wel de mooiste dag van de vakantie beleefd. Om half negen worden we door onze gids NoNo opgehaald en lopen we richting de rivier. Daar liggen vijf longboots op ons te wachten waarmee we de hele dag het Inlemeer op gaan. Twee van ons + de reisleider, gaan alleen ’s ochtends mee en fietsen na de lunch terug naar het hotel. Die fietsen worden ook aan boord van de longboot gezet.
We varen eerst in ongeveer twintig minuten de rivier af, de wind in de haren, de zon al redelijk hoog aan de hemel: dit is genieten. Als we bij het meer aankomen zien we direct de beenroeiers. Hier staat het Inlemeer om bekend. We schieten in korte tijd veel foto’s. Het enige wat ik er eigenlijk jammer aan vind, is dat deze beenroeiers echt puur voor de toeristen daar ronddobberen en ‘hun kunstje’ doen. Later op het Inlemeer zien we de beenroeiers meer in hun natuurlijke habitat aan het werk met het vangen van vis.
Op het meer zijn verschillende dorpen, huizen gebouwd op palen. De armere mensen hebben huizen van bamboe (gaan zo’n 20 jaar mee) en de rijkere hebben teakhouten huizen (gaan zo’n 100 jaar mee). De dorpen zijn ingedeeld op het beroep dat de bevolking uitoefent. De kinderen volgen op het water “primary school” en “secundary school”, voor “higher school” moeten ze naar het vasteland. Een beetje te vergelijken dus met ‘onze eilanden’.
We varen door een gebied dat bekend staat als de ‘floating gardens’. Je zou het kunnen zien als tuinbouw op het water. Ze hebben in het water zand en ander materiaal opgehoopt en daarop verbouwen ze bijvoorbeeld tomatenplanten. Het zijn langer rijen met gewassen en daartussen weer water.
Er is een tijd geweest dat er op het Inlemeer, net als in Thailand bijvoorbeeld, ook ‘floating markets’, was, maar dit is naar het vasteland verhuisd.
We maken een eerst tussenstop bij de longneck women. We zagen ze helaas niet in Bagan, hier op het Inlemeer zijn ze wel. Twee wat oudere dames met ringen om hun nek, polsen en benen, en drie jongere meisjes. De oudere vrouwen poseren echt voor de toeristen, terwijl de meisjes bezig zijn met het weven van sjaals, tassen, etc. Natuurlijk is er ook een souvenirswinkeltje bij.
Na een klein half uurtje vervolgen we onze ‘vaar’weg en onze volgende stop is de pagode. Zelfs op het meer zijn pagodes te vinden. Ondertussen zijn we wel een beetje pagode-moe, toch nemen we even een kijkje, want deze boeddha’s zijn dan weer speciaal omdat er zo veel plaatjes goud op zijn geplakt, ze redelijk misvormd zijn geworden.
Ook hier is een souvenirsmarkt en ik scoor nog een leuk setje armband, oorbellen en ketting.
Het is inmiddels lunchtijd. En wat kan je het beste eten als je op een meer zit dan vis. Dus ik bestel de specialiteit van het huis, ‘lakefish’ in tomatensaus. Gelukkig zit er veel tomatensaus overheen, want ze hebben de staart en de kop er nog aan laten zitten, brrrrrr…..gelukkig hebben ze het allemaal a wel gesneden, dus in een mum van tijd heb ik kop en staart op een bord liggen en ver weg van me, en de rest op een ander bord.
Ik moet toegeven, ik vind vis wel lekker, maar thuis eet ik het weinig, maar deze vis…..jammie, dit is de lekkerste die ik ooit gegeten heb. Om je vingers bij af te likken.
Na de lunch nemen we afscheid van de drie fietsers en gaan we naar onze volgende stop toe, een weverij. Hier halen ze de draden uit de stelen van de lotusbloemen en die gebruiken ze weer om te weven. Iedere vrouw die de draden eruit haalt, haalt in een dag tijd zo’n 10 meter draad eruit wat gebruikt kan worden voor het weven.
We varen weer een stuk over het meer, door dorpjes heen en leggen aan bij een sigarenmakerij. We hebben dit eerder met onze fietstocht al wat kleinschaliger gezien, hier zitten een stuk of tien vrouwen sigaren te rollen en een viertal vrouwen is de bladen aan het sorteren.
Ze verkopen hier dus ook sigaren of sigaretten (zijn wat dunner) met bananen,- anijs, of mintsmaak.
Onze laatste stop is om thee te drinken. De liefhebber kan voor twee dollar nog een kanoritje doen. Dachten we in eerste instantie dat je zelf mocht kanoën, je wordt dus weer geroeid en zit zelf in het midden van de kano. Volgens mij erg leuk, maar met mijn wankele-boten-fobie toch niet helemaal mijn ding, dus ik houd het maar bij thee.
In drie kwartier varen we weer richting de kade en lopen we naar het hotel.
’s Avonds is onze laatste avond als voltallige groep, aangezien we morgenavond over twee hotels op het meer worden verdeeld en de dag daarop we met zijn 17-en naar Yangon vliegen en er drie richting strandverlenging vliegen.
We gaan iets luxer dan normaal uit eten, en om in de stijl van het meer te blijven, bestel ik butter fish curry met een glas witte wijn. Wederom verrukkelijk en een mooie afsluiting van een fantastische dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
